در مسئله معادل سازی نبایداز اساس با هر چه واژه بیگانه مقابله نمود چون اولا ما در دنیای ارتباطات زندگی می کنیم و واژه هایی که کاربردشان بین المللی وهمگانی است بهتر است به همان صورت همگانی مورد استفاده قرار گیرند . معادل سازی برای واژگانی لازم است که ما زمانی کلمه ای فارسی را در مورد آنها استفاده می کرده ایم وبعدا واژه بیگانه جای آن را گرفته ، ولی معادل سازی برای واژگانی که از روز نخست اصلا در فارسی وجود نداشته اند کاری بی دلیل و اضافی است مثلا پیشینه کاربرد واژه اس ام اس ، موبایل ، فاکس ، هلی کوپتر و غیره از زمان اختراع آنهاست ؛بنابراین در زبان فارسی اصلا کاربردی برای این چیزها وجود نداشته که بعدا واژه بیگانه جای آن را گرفته باشد تا نیاز به ساختن معادلهایی مانند پیامک،دورنگار، بایگرد تلفن همراه... باشد؛بر خلاف واژه هایی که کلمه کاربردی فارسی را کنار زده و جایگزین آن شده اند مانند واژه ریسک که به جای امتحان یا چنج کردن که به جای عوض نمودن یا کروکی که به جای نقشه آمده و ...
نکته دوم: ما فارسی زبانها گاهی برای الفاظ عربی مشتقاتی می سازیم که عرب زبان خود چنین
کلماتی را استفاده نمی کند .مثلا ما از باب "بطل" می توانیم کلمه منبطل
را به معنی چیز باطل شده یا از واژه دهش می توانیم کلمه دهشت درست کنیم. این از لحاظ قاعده کلمه درستی است ولی
عربها اصلا در فرهنگ خود کلمه ای به نام منبطل یا دهشت ندارند یا مثلا می توان از کلمه ثبت کلمه مثبوت یا از کلمه قیم ،قیمومت ساخت ولی این کلمات برای عرب زبان کاربرد ندارد.پس عرب تر از عرب شدن کار درستی نیست.
نکته
سوم: بعضی اوقات کاربرد واژه های بیگانه ریشه در کلاس گذاشتن دارد. گاه هر از چندی واژه هایی در فرهنگ گویش ما ظهور و ورواج پیدا می کنند که نه بیگانه تقصیری در رسوخ آن در فرهنگ ما دارد
ونه عوام؛ مثل واژه دکترین doctrin (ونه doctorin ) که به معنی عقیده و نظریه است یاواژه "پدافند غیر عامل" که به معنی دفاع غیر عملیاتی یا به معنای ساده
تر، آمادگی دفاعی است .
رایج شدن این کلمات بیشتر توسط گویندگان و فرهیختگانی صورت می گیرد که می
خواهند کلاس سخنرانی یا مقاله نویسی خود را با به کار گیری بعضی واژه های
نوظهور بالا برده و آن را از ساده و قابل فهم بودن خارج کنند ؛در واقع این افراد به جای کمک به معادل سازی واژه های بیگانه بر عکس در معادل سازی واژگان فارسی با نوع بیگانه آنند.